Það er mikið fagnaðarefni að Auður Jónsdóttir rithöfundur og Eyrún Magnúsdóttir spjótkastari hyggist stofna nýjan fjölmiðil, eins og lesa má um hér:

https://www.ruv.is/frettir/innlent/2025-07-31-gimaldid-verdur-fjolmidill-449920

Ekki er verra að miðillinn á að „rúma margar raddir og greina frá ólíkum hliðum flókinna mála“. Fjölmiðillinn hefur fengið heiti: „Gímaldið“. Eyrúm lýsir nafninu sem „skemmtilegu, fyndnu og skrýtnu.“ og Auðir bætir við: „Það dug[i]r ekkert minna fyrir okkur“.

„Gímald“, útskýrir spjótkastarinn, „þýðir bara salur, þetta er stór salur þar sem er hátt til lofts og vítt til veggja.“

Það er mjög gott að fá svona útskýringu á orðinu og veitir ekki af fyrir mann eins og mig, þótt mér hafi hingað til tekist furðanlega vel að dylja að ég er með greindarvísitölu undir 13%, man sjaldnast hvað nokkur manneskja heitir og kann eiginlega ekki að segja neitt nema „ha“ á íslenskri tungu.

Eiginlega finnst mér heiti fjölmiðilsins með bestu titlum sem fram hafa komið. Ef maður seilist til bókmennta er þetta alveg á pari við Bréf til gálu eftir Þórberg Þórðarson og Sjálfstætt fól eftir Halldór Laxness.

Ég geri hlé á upptalningu minni hér til að nefna að með síðarnefnda titlinum er ég ekki að gantast með ætterni Auðar Jónsdóttur. Fólk getur ekkert að því gert hverra manna það er og því fylgja bæði kostir og gallar, eins og Auður veit mætavel og sömuleiðis listamaðurinn sem hefur tekið sér nafnið „Dóri ADHD“ og er einnig afkomandi HKL.

Betra hefur ekki sést síðan Dægrakvöl eftir Benedikt Gröndal, Þar sem Djöflaeyjan frýs eftir Einar Kárason, Borðið í stjórnarráðinu eftir Stellu Blómkvist, Gelding eftir Torfhildi Hólm, Hundrað ára meinsemd eftir Márquez, Burstinn eftir Niccolò Machiavelli, Paradísarpissir eftir Milton eða Út í svitann eftir Virginíu Woolf.

Eða besta nafn frá því að Elton John kom fram undir því nafni. Sumum þótti nafnið einkennilegt. Meinarðu ekki John Elton? Rowan Atkinson tók við hann eftirminnilegt viðtal:

Þá er einkar hentugt að þær gímkonur hafi þegar birt slóð sem þær hafa fest sér og þar getur maður skráð netfangið sitt og fengið tölvupósta með dónalegum myndum. Eða nei, afsakið, ég fór víst vitlaust með þetta, drottinn minn hvað ég er ruglaður, maður fær að sjálfsögðu eitthvað allt annað en dónalegar myndir, djísös kræst, maður fær örugglega bara sjálfsagða og eðlilega kurteisi, eins og beinlínis sést á myndum (bara venjulegum myndum!) af þeim stöllum að þær vilja vera þekktar fyrir, ég á við: Ekki geta þær viljað vera þekktar fyrir eitthvað annað?

En hvað um það, ég ætla að vona að mér takist að fara rétt með slóðina. Hér er hún:

gimaldin.org

En talandi um John Elton, sem Atkinson Rowan spjallar við hér að ofan, má geta þess að saxófónleikarinn sem hann tók nafn sitt frá til hálfs heitir Elton Dean. Dean er ættarnafn. John er auðvitað ekki ættarnafn. Elton Dean var í mörgum öðrum hljómsveitum, auk þess að heita eðlilegu nafni, og þar sem hann var í hljómsveit með manninum sem þá hafði enn ekki tekið upp nafnið John Elton, eins og hann segir sjálfur frá hér að ofan, má gera ráð fyrir að John hafi einfaldlega borið það undir Elton Dean hvort hann mætti ekki kalla sig Elton John þótt eðlilegra væri að hann héti John Elton meðan aftur á móti hinn upprunalegi Elton hefði ekki getað verið kallaður Dean Elton nema ef hann hefði verið skólastjóri.

Ég hef stundum velt því fyrir mér að taka upp fleiri nöfn. Ég færi létt með að kalla mig Hermann Benedikz því ættarnafnið er í fjölskyldunni og dóttir mín hefur þegar tekið það upp. Benedikt yngsti sonur minn gæti tekið það upp þegar hann vex úr grasi því mamma hans er Benedikz. Hermann Benedikz væri mjög gott nafn fyrir rithöfund. Á léttúðugri nótum hef ég brætt með mér að kalla mig Hermann Ármann Kalman. Með þessu gæti ég grætt svolítið af lesendum Ármanns Jakobssonar og Jóns Kalman. En augljóslega væri það frekar ljótur leikur ef ég léti verða af því, fyrir nú utan hvað það hljómar illa að heita svo mörgum keimlíkum nöfnum.

Borgarbókasafnið hefur stundum gert sér að leik á Facebook að biðja fólk um að breyta einum staf í þekktum bókatitli eða annað slíkt og þetta hefur verið ferlega skemmtilegt, ég hef Siggu Steinu heitna grunaða um að hafa verið mikil sprauta í þessu, og reyndar veit ég að hún var það því hún sagði mér það.

„Gímaldið“, já. Það er ekki annað að gera en að óska þeim stöllum sem að „Gímaldinu“ standa velfarnaðar með þetta verkefni. Stundum hendir að fólk heldur sig sjálft hafa fengið hugmyndir sem aðrir hafa fengið fyrir löngu og útfært betur. Það er eins og fara gerir. Kannski skrifa ég eitthvað í þetta blað en það verður þá undir nafninu German Stefánsson því mér hefur löngum þótt þetta auka n óþarft í nafni mínu og G hljómar öðruvísi á spænsku. Ég þori ekki að skrá nafn mitt á póstlistann því ég gæti fengið einhvern vírus sem ylli mér minnisglöpum svo ég næði ekki einu sinnu að enda setningarnar sem ég. Þess er óskandi að miðillinn beri einhver aldin og einhverja ávexti. Hætt er við að einhver annar sjái um það, svo sem einn af mínum uppáhalds tónlistarmönnum, framvegis sem hingað til, Gímaldin. Fall er fararheill, þegar það er ekki bara rétt og slétt ósvífni og orkar helst eins og einhver vilji endilega hrinda manni eða fái enga aðra (eigin) hugmynd en að gera eiginlega einmitt nákvæmlega það við kurteist og skemmtilegt fólk.

Kannski mun standa eitthvað í þessum miðli sem ber vott um dómgreind. Hvað veit ég. Ég bara vinn hér og er kexruglaður. Ég hef fengið vitranir undanfarið. Í einni þeirra fór ég til helvítis og Kolbrún Bergþórsdóttir afmælissystir mín var stödd þar í gættinni eins og fyrir tilviljun. Bað hún um vegabréf? Ég man það ekki. Athyglisverðir eru athyglisverðir, svo ég steli frá Gísla Magnússyni vini mínum sem notar þetta orð sem nafnorð í fleirtölu. Ég hef séð sýnir af lambi með sjö horn og þrjú höfuð, hringlaga englum, Kolbrúnu Bergþórsdóttur og stiga Jakobs upp í höllina, ég á við ríkið í efra, þetta tröllaukna gímald þar sem Búdda býr og sífellt vakir yfir oss og vill að við breytum rétt og fáum gott karma.

Kannski maður velji bara einhvern annan miðil en „Gímaldið“ og sitji bara og hlusti á Gímaldin, „Þú ert ekki sá sem ég valdi“.